Παπαγάλος (Macao)

Με το όνομα παπαγάλος είναι γνωστά διάφορα είδη από δενδρόβια, ως επί το πλείστον, πουλιά που σχηματίζουν τη τάξη των Ψιττακόμορφων η οποία χωρίζεται σε τρεις οικογένειες: Κακατούηδες, Ψιττάκιζες και Στιγοπίδες. Σήμερα υπάρχουν 386 ταξινομημένα είδη, που ανήκουν σε 88 γένη που υπάρχουν σε όλους τους Ηπείρους της γης εκτός από την Ευρώπη. Στον Ελλαδικό χώρο είναι γνωστοί από την εποχή του Μ.Αλεξάνδρου, όταν για πρώτη φορά, ο ίδιος και άντρες από το εκστρατευτικό τους σώμα έφεραν παπαγάλους στην Ελλάδα. Όσο αναφορά τις Η.Π.Α. εκεί ενδέχεται να συναντήσει κανείς το Παρακιτ της Καρολίνα ή τον Thick-Billed, παρόλο που αυτά τα είδη δεν ενδημούν εκεί.

Το μήκος των παπαγάλων μαζί με την ουρά τους ποικίλει από 17-100εκ., ο μεγαλύτερος παπαγάλος είναι ο Υάκινθος Macao που φθάνει το 1μ. Το ράμφος τους είναι γαμψό, ο πάνω βραχίονας είναι μεγαλύτερος και κυρτός σαν γάντζος και πολύ ισχυρός, ο κάτω βραχίονας φαίνεται σαν να είναι χωμένος μέσα στον πάνω. Έχουν κοινά πόδια με 4 δάχτυλα από τα οποία τα 2 είναι στραμμένα προς τα εμπρός, και τα 2 προς τα πίσω δηλαδή είναι ζυγοδάκτυλοι. Η διάταξη αυτή τους δίνει μεγάλη συλληπτική ικανότητα. Τα φτερά τους είναι μεγάλα στο άνοιγμα, που τους διευκολύνει στην πτήση, και η ουρά τους έχει αρκετό μήκος. Το φτέρωμά τους είναι κατά κανόνα πολύχρωμο με λαμπρά και εντυπωσιακά χρώματα. Η γλώσσα τους είναι χοντρή και σαρκώδεις, τους διευκολύνει στο να αρθρώνουν λέξεις και στο να μαθαίνουν μελωδίες αλλά ακόμα σημαντικότερο ρόλο παίζουν οι φωνητικές τους χορδές, που είναι παρόμοιες με αυτές του ανθρώπου. Η δυνατότητά τους να μιλάνε και τα πολλά εντυπωσιακά χρώματα που έχουν τους έχουν κάνει περιζήτητους σε όλους τους λαούς, ειδικότερα στο Περού, στην Κίνα και στην Ινδία στους οποίους τους εξημέρωναν και τους ανέτρεφαν για το φτέρωμά τους. Τους χρησιμοποιούσαν για διακοσμητικούς και ψυχαγωγικούς σκοπούς. 

Οι παπαγάλοι ζουν ομαδικά και κάνουν μεγάλες ζημιές σε καλλιέργειες για να βρουν την τροφή τους η οποία είναι φρούτα, λαχανικά και σπόροι.